“Je leert ècht goed te kijken”

Het werk staat op een ezel in haar woonkamer. Daar schildert Ellen Molewijk. Het is een ideale plek: bij een raam op het noorden. Ze is een bèta. En dat ze op de Gooise Academie terechtkwam is, vertelt ze met een glimlach, omdat ze nou ook wel eens iets met die andere hersenhelft wilde doen. Iets creatiefs. En dat creatieve ontwikkelt ze nu met buitengewoon veel plezier op de cursus ‘Schilderen op maandag’ van Margot Koopman.

Wat ze, om te beginnen zo heerlijk vindt is het eerste half uur van de les. Als Margot de ochtend introduceert. “Je leert dan over kunstgeschiedenis, je leert over aspecten als schaduw, licht en donker. Dan zitten we daar op een krukje met koffie in een kring. Ieder bij z’n eigen ezel. En luisteren. Je kijkt daardoor bijvoorbeeld met andere ogen naar werk van grote namen. Zo heb ik David Hockney ècht ontdekt. En Edward Hopper.”

Onlangs kregen jullie op een maandag de kans in het Singer Museum een werk te schetsen. Toen daar een tentoonstelling van de Franse schilders Henri le Sidaner en Henri Martin was te zien…

“Ja! Dat was fantastisch. Er is uiteraard geen sprake van dat je in het Singer op zaal met verf aan de gang kan gaan. Maar we mochten wel ons schetsboek meenemen. De opdracht was een werk van onze keuze te tekenen en het later op de Academie uit te werken. Margot vroeg ons daarbij op onze intuïtie af te gaan. Dus niet te lang nadenken en een werk te kiezen waar we iets mee hadden. Ik wist meteen wat ik wilde. ‘Le Dimanche’ van Le Sidaner. Die ijle kleuren die de vrouwen omgeven. Dat heldere sprankelende licht. De witte gewaden. De penseelstreken die je zo duidelijk zag.”

En toen moest je het daarna zelf nog op een doek zien te krijgen…

Ja, en daarbij was de docent een steun. Ze vroeg ons om er ook iets van onszelf aan toe te voegen. Dat heb ik gedaan. Ik heb de kleuren iets feller gemaakt. En het licht wat aangedikt. Je gaat met je eigen handschrift aan de gang. En je leert niet bang te zijn om fouten te maken.

Wat neem je nog meer mee van je lessen?

“Ik leer dus kijken. Echt goed te kijken. Dat breng ik in de praktijk. Ik zie, als ik bijvoorbeeld rond de Vesting Naarden loop, dingen die me eerder niet opvielen. Daar maak ik foto’s van. Om er later misschien iets mee te doen.
Dit is nu mijn tweede jaar. Ik zit nog maar onderaan de leercurve hoor! Er zijn medecursisten die echt geweldig werk maken. Dan kijk ik hoe zij het doen. Ook daar leer je van.”

Zit je jezelf wel eens in de weg?

Ellen schiet in de lach. “Een zelfportret maken. Dat was heel confronterend. En vorig jaar moesten we een model schilderen. Ik heb toch zitten tobben! Bleef maar wat ik had overschilderen.
Dan komt Margot langs en ziet je bezig en zegt: je weet het hè? Het is maar verf…!”

Fotobijschrift: Ellen Molewijk met haar intepretatie van ‘Le Dimanche’ van Henri le Sidaner.